Diagnoza i terapia SI
Konsultacja terapeuty integracji sensorycznej
konsultacja indywidualna zgłaszanych przez rodzica trudności w funkcjonowaniu dziecka. Rodzic otrzymuje Przesiewowy Kwestionariusz Integracji Sensorycznej. Wyniki testu mogą być pomocne w określeniu trudności, które charakteryzują zachowanie dziecka oznaczając ryzyko zaburzeń integracji sensorycznej.
Cena:
180,00 zł (90 – 120 min)
DIAGNOZA – OCENA ROZWOJU PROCESÓW INTEGRACJI SENSORYCZNEJ
1. Wywiad z Rodzicami – jest niezbędny, by ustalić problematyczny obszar w funkcjonowaniu dziecka. Terapeuta nawiązuje kontakt z rodzicami prosząc o wypełnienie kwestionariusza rozwoju sensoryczno – motorycznego już od okresu niemowlęctwa. Znaczenie mają również informacje o przebiegu ciąży, okresie prenatalnym.
Następnie prosi by rodzice:
– opisali szczegółowo niepokojące zachowania dziecka i konkretne sytuacje w których one występują,
– opowiedzieli jak sobie z tym radzą,
– opisali zakresy dobrego funkcjonowania dziecka,
– dostarczyli ewentualne materiały z diagnozy, rozpoznania medycznego
2. OBSERWACJA SWOBODNA – podczas zabawy nie ukierunkowanej terapeuta obserwuje dziecko w jaki sposób porusza się po sali, czym się szczególnie interesuje, a czego się boi, w jaki sposób adaptuje się w nowym otoczeniu.
3. OBSERWACJA KLINICZNA w oparciu o arkusz prób, w zakresie podstawowych układów zmysłów ( dotykowego, przedsionkowego, proprioceptywnego, wzrokowego i słuchowego), rozróżniania prawej i lewej strony, kontroli ruchów gałek ocznych, integracji obustronnej i przekraczania linii środkowej ciała, integracji odruchów posturalnych, reakcji równoważnych, praksji (planowania motorycznego), napięcia mięśniowego oraz motoryki małej i dużej.
Inne istotne informacje, które możemy zebrać na etapie diagnozy integracji sensorycznej, dotyczą samokontroli, umiejętności społecznych i radzenia sobie, pewności siebie i samooceny oraz schematu ciała ( jego obrazu).
Oceniane są również funkcje związane z odbiorem bodźców takie jak świadomość, orientacja, czujność, uwaga i koncentracja. Ważnym objawem, na który należy zwrócić uwagę jest drżenie rąk.
Podczas obserwacji klinicznej wykorzystujemy standaryzowane testy, służące do pomiaru wydajności procesów przetwarzania sensorycznego i umiejętności planowania motorycznego. Za pomocą tych testów bada się zdolność dziecka do interpretowania informacji przedsionkowych, wzrokowych, dotykowych i proprioceptywnych oraz jego umiejętność planowania motorycznego, koordynację oko-ręka, reakcje posturalne i reakcje mięśni oczu. Terapeuta może również stwierdzić, które układy są podwrażliwe, a które nadwrażliwe.
Na podstawie standardowych testów i obserwacji, a także rozmów z rodzicami terapeuta identyfikuje problematyczny obszar i potrzeby konkretnego dziecka. Niektóre dzieci wymagają przede wszystkim ruchu ( bodźce przedsionkowe), a inne dużo dotyku i bodźców pochodzących z mięśni lub stawów ( dotykowych i proprioceptywnych) w połączeniu z ruchem.
Dlaczego warto??
Po ukończonej diagnozie rodzic małego pacjenta otrzymuje pisemną ocenę procesów przetwarzania sensorycznego, w tym zalecenia do stosowania w domu.
TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ
jest terapią holistyczną. Obejmuje całe ciało, wszystkie zmysły i cały mózg. Jeśli mięśnie współpracują, formując adaptacyjny ruch ciała, przesyłają do mózgu uporządkowane impulsy.
Zdolność interpretowania bodźców oraz adekwatnych reakcji pomaga jego mózgowi rozwijać inne funkcje.
Z boku terapia integracji sensorycznej wygląda jak dobra zabawa. W rzeczywistości terapeuta mocno pracuje, by uaktywniły się określone układy sensoryczne i reakcje motoryczne. Zadaniem terapii jest poprawa funkcjonowania układu nerwowego małego pacjenta, co wymaga rozległej wiedzy, wyobraźni oraz dużej wrażliwości ze strony terapeuty, który odpowiednio aranżuje środowisko pełne bodźców sensorycznych ułatwiających ćwiczenie zdolności i umiejętności sprawiający dziecku frajdę.
Terapia SI działa!
Każde dziecko odczuwa naturalny pęd do rozwoju, w tym doskonalenia swojej integracji sensorycznej, a terapia jest prostą drogą do realizacji tego, czego natura, samo dziecko lub najbliższe środowisko nie potrafili dokonać.
Koszt terapii: 90,00 zł/45 min
Dlaczego warto??
Większa pewność siebie i poprawa samooceny dziecko to najczęściej pierwsze efekty terapii dostrzegane przez rodziców.
CZY MOJE DZIECKO MA TRUDNOŚCI Z INTEGRACJĄ SENSORYCZNĄ
1. W wieku niemowlęcym i poniemowlęcym:
– irytuje się, gdy jest ubierane, czuje się niekomfortowo w ubrankach
– odmawia zbliżenia się do kogokolwiek prócz rodzica
– nie lubi przytulania, odgina się, gdy jest trzymane
– rzadko bawi się zabawkami
– nie potrafi się samodzielnie wyciszyć
2. Wiek przedszkolny
– jest wrażliwe na dotyk, hałas, zapachy innych ludzi,
– ma trudności z nawiązaniem kontaktów
– ma trudności z ubieraniem/jedzeniem, spaniem i/lub treningiem czystości
– jest w nieustającym ruchu, narusza prywatną przestrzeń innych osób
– ma częste lub długotrwałe napady wściekłości
3. Wiek wczesnoszkolny
– łatwo się rozprasza, wierci i niepokoi, jest agresywne, ma wzmożoną potrzebę ruchu
– często czuje się przygnębione, przytłoczone,
– ma problemy z ręcznym pisaniem i aktywnościami z zakresu motoryki małej
– ma kłopoty z nawiązywaniem kontaktów, zaprzyjaźnieniem się
– ma mniejszą świadomość bólu (także odczuwanego przez innych)
– słabo odczuwa bliskość innych osób
4. Młodzież i dorośli
– niska samoocena, lęk przed porażką przy podejmowaniu nowych zadań
– są letargiczni i powolni
– są cały czas w ruchu, są impulsywni, łatwo się rozpraszają
– mają trudności z doprowadzeniem do końca zaczętych prac
– mają kłopoty ze skupieniem uwagi
INTEGRACJA SENSORYCZNA A TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ
Trudności w uczeniu się można niejednokrotnie zinterpretować jako deficyty integracji sensorycznej. Wiele z tych niedostatków wskazuje na trudności w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego.
Objawami trudności w uczeniu się mogącymi wynikać z SI są w szczególności:
– nieprawidłowa postawa ciała,
– rozkojarzenie,
– zniecierpliwienie i skłonność do gniewu,
– impulsywność i nieadekwatne reakcje,
– słaba koordynacja oko – ręka,
– niestaranne pismo,
– brak równowagi, częste przewracanie się,
– niechęć do: rysowania, prac manualnych, sportu, rywalizacji,
– niska samoocena,
– wycofanie społeczne,
– przestawianie liter i słów, utrzymujące się po 7 r.ż.
– słaba orientacja w czasie i przestrzeni,
– problemy z odróżnieniem lewej i prawej strony,
– nadmierna ruchliwość,
– nieumiejętność usiedzenia w miejscu cicho i spokojnie,
– ciągłe wiercenie się,
– problemy z pamięcią wzrokową i słuchową
– często zapominanie,
– obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe,
– opóźniony rozwój fizyczny i psychiczny,
– lękliwość, nadmierny strach.
Przykłady:
Osłabiona integracja wzrokowa może utrudniać podążanie za tekstem w trakcie czytania i powodować problemy z przepisywaniem z tablicy. Deficyty w tym zakresie mogą również utrudniać koordynację ręka – oko i wpływać na jakość pisma.
Dyspraksja ( brak umiejętności planowania ruchu) – może wpływać również na jakość pisma, ale i zaburzać motorykę dużą – jakość i płynność ruchu, osłabiać koordynację oko- ręka, ma negatywny wpływ na uprawianie sportów. Dziecko z takim problemem zachowuje się niezdarnie, jest często wyśmiewane i wykluczane z zabawy, co dodatkowo pogarsza jego samoocenę i postrzeganie siebie i powoduje brak wiary w siebie dając negatywny całościowy obraz licznych braków rozwojowych.
Trudności te mogą także wpływać na motorykę małą – poprzez mniejszą zręczność i zdolność posługiwania się małymi przedmiotami, jak przybory piśmiennicze czy nożyczki.
Niechęć do pewnego typu ruchów i niepewność grawitacyjna mogą niejednokrotnie być uznawane za przejaw problemów behawioralnych, tymczasem często u ich podłoża leżą deficyty układu przedsionkowego ( równowagi).
Dziecko, które przejawia trudności sensoryczne może borykać się z wieloma trudnościami w koncentracji, zapamiętywaniu i uczeniu się.
Poprzez zastosowanie odpowiednich technik terapeutycznych w terapii integracji sensorycznej pracujemy nad tym, by poprawić jego zdolności zachowania i uczenia się i usprawnić prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.